Jak one to robią, że są tak zjawiskowe? Musisz wiedzieć, że motyle i ćmy to jedyne typy owadów, które posiadają skrzydła pokryte łuską. To właśnie ten fenomen umożliwia kreowanie oszałamiająco pięknych deseni. Warto w tym miejscu dodać, że jest to bardzo ważny element fizjologii. Z jednej strony barwy motyli służą im jako kamuflaż na kolorowych kwiatach, z drugiej mogą być stosowany jako sygnał ostrzegawczy czy nawet zapraszający do spółkowania.
Motyle barwy dzieli się na 2 typy. Pierwszy z nich to typ strukturalny, złożony z łusek i opalizujący w promieniach słońca. Drugi zaś to klasyczny pigment, który jest po prostu określonym związkiem chemicznym. Poniżej ujrzysz top listę niezwykłych i najpiękniejszych motyli, jakie udało się sfotografować i sklasyfikować.
Pawica atlas
Motyl prowadzi nocny tryb życia, żerując na liściach wielu drzew i krzewów, a w dzień przesiaduje z rozłożonymi skrzydłami na pniach. Połączenie z plam i pasków o różnych odcieniach brązu i czerwieni oraz zewnętrzna, górna krawędź skrzydeł, która przypomina głowę węża, przydaje się do zmylenia i odstraszenia napastników. Skrzydła motyla osiągają powierzchnię 400 cm² przy rozpiętości aż 25-30 cm. Samice tego gatunku są większe od samców i mają biczykowate, gładkie czułki. U samców są one wyraźnie pierzaste.
Papilio Rumanzovia
Papilio rumanzovia, czyli szkarłatny mormon lub czerwony mormon, jest motylem z rodziny Papilionidae. Występuje głównie na Filipinach, lecz został odnotowany jako włóczęga do południowego Tajwanu. Gatunek ten został nazwany przez Johanna Friedricha von Eschscholtza na cześć Mikołaja Rumanzowa, kanclerza Imperium Rosyjskiego.
Indyjski dębowy liść (martwy liść)
Oto idealny przykład pięknego zwierzęcego kamuflażu. Dolna część skrzydła motyla jest brązowa i ciemna, a żyły i nieregularne wzory na skrzydłach sprawiają, że wygląda jak martwy liść. Jego górne części czasami mają wspaniałe kolory, m.in. pomarańczowy, brązowy, biały czy niebieski. Martwy liść jest również znany jako indyjski dębowy liść i występuje w lasach tropikalnych w całej Azji.
Motyl zielony szmaragdowy
Motyl ten jest częścią ogromnej rodziny motyli paziowatych i występuje w aż 550 różnych gatunkach na całym świecie. Szmaragdowy Palinurus jest zdecydowanie jednym z największych i najbardziej kolorowych motyli jak można spotkać. Spotkać go można w Azji Południowo-Wschodniej, a jego cechą charakterystyczną są skrzydła z błyszczącymi zielonymi paskami. Strukturalny kolor na jego skrzydłach ma żółte i niebieskie refleksy, a spód tych motyli jest koloru pomarańczowego i czarnego. Jeśli zauważysz spód ich skrzydeł, zobaczysz również wiele niebieskich plam na krawędziach.
Motyl Królowej Aleksandry
Przez wielu uważany jest on za największego motyla na świecie, bowiem rozpiętość skrzydeł samicy sięga nawet 25-28 cm. Zamieszkuje niżej położone lasy tropikalne Papui Nowej Gwinei. Skrzydła są barwione dość minimalistycznie, na brązowym tle deseń tworzą 2 rzędy białych plamek ułożonych w „jodełkę”. Samce są mniejsze, gdyż nie przekraczają szerokością 20 cm, a można je poznać po żółtym odwłoku i żółto-zielono-niebieskimi plamami ograniczonymi czarnymi krawędziami. Niestety gatunek jest obecnie zagrożony wyginięciem z powodu ekspansywnych praktyk rolniczych. Występuje na ograniczonym obszarze nieprzekraczającym 100 km2, a trudnej sytuacji nie pomaga fakt, że kolekcjonerzy są gotowi zapłacić nawet kilka tysięcy dolarów za skrzydła motyla Królowej Aleksandry.
Papilio lowi
Papilio lowi, czyli wielki żółty mormon lub paź azjatycki, to fascynujący motyl z rodziny Papilionidae. Gatunek ten został po raz pierwszy opisany przez Herberta Druce’a w 1873 roku. Występuje głównie na wyspie Borneo, w Indonezji i na Filipinach. Rozpiętość skrzydeł wynosi 107–126 mm. Jego larwy żywią się roślinami cytrusowymi.
Motyl szklanoskrzydły
Jak można się domyślić po nazwie, motyla tego cechują piękne przezroczyste skrzydła. Motyl szklanoskrzydły, znany także jako greta oto, występuje w Kolumbii i Meksyku. Dzięki ich przezroczystym skrzydłom, drapieżniki takie jak gady i ptaki mają spore trudności z ich wykryciem. Można je wykryć przez czerwono-brązowe brzegi skrzydeł, choć to i tak niełatwe. Ten gatunek motyla żywi się głównie kwiatem zwanym lantana.
Danis Danis
Cudowny motyl aktywny za dnia pochodzący z rodziny modraszkowatych (Lycaenidae). Rozpiętość skrzydeł wynosi 4-5 cm. Przednie skrzydła u samców są w środku niebieskie i obrzeżone czarną linią, a tylne mają pośrodku białą plamę. Gatunek występuje w Australii, Oceanii i Nowej Gwinei.
Niepylak apollo
Motyl Apollo to jeden z najpiękniejszych motyli na świecie, głównie ze względu na fascynujące białe skrzydła i widoczne na nich czerwone plamki. Gatunek występuje w niektórych częściach Francji, Hiszpanii i Włoch. Rozmiar i jasność czerwonych plamek różnią się w zależności od miejsca, w którym się znajdują. Przedstawiciele tego gatunku nie są znane wyłącznie ze swojego piękna, ale także z możliwości obronnych. Larwy motyla Apollo mają ciemny kolor, a to stanowi skuteczny kamuflaż. Z kolei dorosłe osobniki wytwarzają nieprzyjemny zapach, aby odstraszyć potencjalnego drapieżnika.
Chorinea sylphina
Motyle sylphina mają niemal przezroczyste skrzydła i występują w Boliwii, Ekwadorze i Peru. Wewnętrzną przezroczystą część motyla oplatają piękne zewnętrzne czarnymi skrzydłami. Ich wyjątkowy ogon stanowi połączenie odcieni różu, błękitu i zieleni. Często pozostają pod liśćmi roślin i latają tylko w pełnym słońcu.
Motyl Sowa
Gatunek bardzo charakterystyczny głównie ze względu na duży rozmiar i rzucające się w oczy plamki na ich skrzydłach, które wyglądają jak ich oczy. Motyle te należą do rodziny motyli sów i pochodzą z Ameryki Środkowej i Południowej. Rozpiętość ich skrzydeł waha się od 13 do 16 cm! Wzory przypominające oczy widoczne na ich skrzydłach pomagają motylom uciec przed drapieżnikami, takimi jak żaby lub jaszczurki, a nawet przestraszyć wiele mniejszych zwierząt. Górne skrzydła gigantycznego motyla sowy jest żółtawobrązowe i ma fioletowe obwódki. Gatunek żywi się głównie owocami, a jego przedstawiciele żyją od 125 do 150 dni.
Diaethria clymena
Te piękne motyle pochodzą z Ameryki Środkowej i Południowej. Biało-czarne paski na ich skrzydłach wyglądają jak dwie cyfry 8, stąd też nazywane są po prostu motylami 88. Ta sama liczba występuje także u 12 gatunków motyli diaethria, lecz wzór i kolorystyka są nieco inne u różnych gatunków. Górna część skrzydeł motyla Eighty Eight jest czarna z zielono-niebieskim paskiem na przednich skrzydłach, natomiast ich spód ma biało-czarne paski z elementami czerwieni.
Junonia almana
To, co wyróżnia ten gatunek pochodzący z krajów Azji Południowej, to przede wszystkim piękne „oczy” na skrzydłach. Górna część skrzydeł motyla ma żółtobrązowy kolor i brązowe brzegi. Jeśli dokładnie przyjrzysz się górnej części skrzydeł, zobaczysz dodatkowe krótkie paski w różnych kolorach. Co ciekawe, wzory na spodniej stronie skrzydeł zmieniają się wraz z porami roku i jest to kolejna niezwykła cecha tego motyla.
Zebra Longwing
Jak sama nazwa wskazuje, motyl zebra ma wąskie, długie skrzydła z paskami przypominającymi biało-czarne kolory zebry. Zarówno dolna, jak i górna część skrzydeł mają niemalże ten sam wzór. Te fascynujące motyle można spotkać w Ameryce Środkowej i Południowej, a rozpiętość ich skrzydeł waha się w granicach od 7 do 10 cm.
Morpho menelaus
Blue Morpho Butterfly to z pewnością jeden z i najpiękniejszych motyli jakie istnieją. Występuje on głównie w lasach tropikalnych Ameryki Środkowej i Południowej. Możesz go łatwo rozpoznać po jasnoniebieskich skrzydłach z czarnymi krawędziami. Co ciekawe, samce motyli morpho są nieco jaśniejsze w porównaniu do samic. Spodnia część skrzydeł tych motyli jest brązowa i ma liczne plamki oczne. Tylne części stanowią kamuflaż i dzięki nim osobniki tego gatunku mogą ukrywać się przed drapieżnikami takimi jak ptaki, żaby czy jaszczurki.
Panacea Prola
Gatunek motyla z rodziny Nymphalidae. Występuje on od Kostaryki po południową Brazylię, lecz najczęściej spotkać go można u podnóża wschodnich peruwiańskich Andów. Rozpiętość skrzydeł wynosi 6,5–7,5 cm. Spód tylnych skrzydeł jest jasnoczerwony, bez wyraźnych łat.
Parthenos sylvia
Wygląda jak ludowa wycinanka, a występuje dość powszechnie w krajach takich jak Indie, Myanmar, Sri Lanka, Tajlandia czy Malezja. Na czarnych skrzydłach występują lustrzane pola o różnych wielkościach i kształtach zabarwione różnymi tonami bieli, zieleni, żółci czy niebieskiego. Wyróżnia się około 25 podgatunków, z każdy z nich, w zależności od obszaru występowania, ma nieco inną kolorystykę. Rozpiętość skrzydeł motyla wynosi około 9 cm, a on sam słynie z nieprzeciętnie szybkiego lotu. Często dryfuje w powietrzu z horyzontalnie rozłożonymi skrzydłami i wykonuje jedynie niewielkie ruchy.
Graphium Androcles
Graphium androcles, czyli olbrzymi miecznik, to motyl rodzaju Graphium należącym do rodziny Papilionidae. Gatunek ten został po raz pierwszy opisany przez Jeana Baptiste Boisduvala jeszcze w 1836 roku. Spotkać go można w Australii oraz na Filipinach. Rozpiętość skrzydeł waha się w granicach 10 – 12 cm.
Chrysiridia rhipheus
Gatunek sklasyfikowany jako uranidowate ćmy z Madagaskaru, które mimo wszystko preferują dzienny tryb życia. Ich skrzydła mają rozpiętość nawet do 9 cm i zachwycają powycinanym kształtem, ich dolne partie zdobią potrójne, wąskie „ogony”. Poza czarnymi partiami nasyconymi pigmentem motyl odznacza się tęczowymi plamami złożonymi z mikroskopijnych łusek. Co ciekawe, dzięki odpowiedniej skali i przestrzeniom powietrznym odbijają silnie tylko wybrane fale światła widzialnego, a to daje niesamowite efekty wizualne. Żywe kolory sygnalizują potencjalnym drapieżnikom, że ofiara jest trująca. I w istocie tak właśnie jest, bo od larwy po dorosłe stadia, owad jest toksyczny dla innych organizmów. Gąsienice gatunku Chrysiridia rhipheus produkują jedwabne nici, a one po skonsumowaniu przez człowieka prowadzą do narkotycznej euforii.
Danaid wędrowny
Danaus plexippus to wędrowny motyl z rodziny Nymphalidae zwany danaidem wędrownym, monarchem albo monarchą. Występuje na szerokim obszarze od Kanady po Argentynę, a także na Hawajach, w Australii, Indonezji i krajach Europy. Długość motyla od głowy do końca odwłoka wynosi maksymalnie 3 cm, a rozpiętość skrzydeł do 10 cm. Długość życia to zwykle 3-4 tygodnie, przy czym u pokolenia zimującego jest to 7-8 miesięcy.
